FAQ

To najczęściej zadawane pytanie, które pojawia się w obliczu podjęcia decyzji prawnej. Każdy z nas codziennie ma do czynienia z czynnościami prawnym. Obecnie prawie każda decyzja podjęta w życiu prywatnym rodzi konsekwencje prawne, których często ludzie nie są świadomi. W naszej pracy zawodowej spotkaliśmy wiele osób, dla których zwyczajne, z ich punktu widzenia, sytuacje takie jak kupno samochodu, zaciągnięcie pożyczki, czy też ślub przerodziły się w życiowe dramaty i wieloletnie spory znajdujące finał w sądzie. Nieznajomość przepisów prawa niejednokrotnie pogarszała sytuację.

Wiele osób zwraca się o pomoc do adwokata dopiero w obliczu narastającego problemu, często w momencie, gdy sytuacja staje się mocno skomplikowana,  z reguły na skutek błędnych i szkodliwych kroków, z których dana osoba nie zdawała sobie nawet sprawy. Powszechny  dostęp do aktów prawnych, wzorów pism procesowych, czy porad umieszczanych na forach internetowych, które niejednokrotnie nie przynoszą pozytywnego efektu, a wręcz przeciwnie przynoszą negatywne skutki, powoduje złudne przekonanie o samodzielnym rozwiązaniu problemu.

To zależy od rodzaju Państwa sprawy. Jeśli mają Państwo wątpliwości to na pewno lepiej zabrać więcej dokumentów niż mniej, albowiem brakujące dokumenty mogą okazać się konieczne dla prawidłowej oceny Państwa sytuacji prawnej. Oczywiście nie ma przeszkód, aby po zakończonym spotkaniu przesłać skany dokumentów na adres mailowy kancelarii. Opóźni to jednak udzielenie odpowiedzi na nurtujące Państwa pytania.

Ze względu na charakter pracy adwokata, konieczność jego obecności poza siedzibą Kancelarii, m. in. w sądzie lub w prokuraturze, w celu uzgodnienia dokładnego terminu spotkania z adwokatem, należy wcześniej się z nim skontaktować. Powyższe da gwarancję, że adwokat będzie dla Państwa dostępny oraz poświęci Państwu wystarczającą ilość czasu, aby dokładnie omówić wszelkie zagadnienia. W celu umówienia się na spotkanie, wystarczy zadzwonić lub wypełnić formularz kontaktowy albo wysłać e-mail.

Ani Kancelaria Kubik Jagiełło-Przychodzka Adwokaci, ani żadna inna nie może dać gwarancji wygranej – nigdy nie wiadomo, jakie argumenty powoła druga strona, ani co orzeknie niezależny i niezawisły sąd. Tym niemniej, przed przyjęciem sprawy adwokat za każdym razem ocenia – na podstawie dotychczasowych doświadczeń i znajomości orzecznictwa – szanse powodzenia i informuje o tym Klienta, który ma swobodę podjęcia decyzji, czy powierzyć sprawę Kancelarii. Zawsze jednak zaznaczam, że są to wnioski o charakterze informacyjnym, nie zaś zobowiązujące obietnice. Ostateczny wyrok i rezultat danej sprawy zależy od decyzji niezawisłego i niezależnego sądu.
Nie daję moim Klientom gwarancji wygranej sprawy, gdyż byłoby to wprowadzeniem ich w błąd oraz aktem wielkiej nieuczciwości wobec Klienta. Mogę zapewnić, że jako adwokat dołożę wszelkich starań, aby problem prawny Klienta został rozstrzygnięty zgodnie z oczekiwaniami, ale gwarancji, że tak się stanie nie dam i dać nie mogę. Każdy Klient musi być świadomy tego, że nie od woli adwokata zależy ostateczny rezultat sprawy. Ma na niego wpływ szereg różnych czynników, w tym także stanowisko strony przeciwnej, zaoferowane dowody oraz, przede wszystkim, ocena sprawy przez sąd.

Tak, Kancelaria przyjmuje sprawy toczące się spoza Warszawy, a także sprawy osób mieszkających za granicą kraju.

Tak. Zgodnie z obowiązującym prawem zarówno adwokaci, jak i aplikanci zobowiązani są do zachowania bezwzględnej tajemnicy zawodowej, z której zwolnić może ich jedynie Sąd. Pełną poufnością objęte są zatem zarówno informacje przekazywane przez Klienta w formie ustnej, jak również dostarczana do biura Kancelarii dokumentacja związana z daną sprawą.

Jeżeli obecność nie jest wymagana – nie. Pełnomocnictwo adwokata upoważnia prawnika do pełnego reprezentowania Państwa stanowiska przed sądem. Wówczas Państwa obecność w trakcie rozprawy nie jest obligatoryjna. Należy jednak stawiać się na żądanie sądu, by nie utracić możliwości złożenia zeznań.

Każda sprawa jest inna, wymaga indywidualnego podejścia, nieporównywalnego nakładu pracy i środków, więc za każdym razem i z każdym klientem indywidualnie uzgadniamy honorarium. Nigdy nie podejmujemy czynności bez poinformowania o kosztach jakie wiążą się z nimi po Państwa stronie. Zasady, którymi się kierujemy przy ustalaniu honorarium opisaliśmy w zakładce „Cennik”.

Składając po raz pierwszy wizytę w naszej Kancelarii mają Państwo możliwość przedstawienia problemu, a my go analizujemy. W ramach pierwszej wizyty proponujemy możliwe rozwiązania, informujemy o kosztach jakie łączą się z nimi, ale to Państwo ostatecznie decydują, czy powierzą nam prowadzenie sprawy.

Tak, udział adwokata w rozprawie przed sądem jest regułą. Jest tak samo istotą częścią prowadzenia sprawy jak kierowanie do sądu pism procesowych. W wyjątkowych sytuacjach, gdy udział danego adwokata jest niemożliwy z różnych względów, zapewnia on zastępstwo i udział innego adwokata, radcy prawnego albo aplikanta, przekazując mu instrukcje i istotne informacje na temat Państwa sprawy.

Nie jest to możliwe z uwagi na fakt, że Kodeks Etyki Adwokackiej, który obowiązuje każdego adwokata nie dopuszcza zawierania przez adwokata umowy z klientem, która przewidywałaby obowiązek zapłaty honorarium za prowadzenie sprawy uzależniony wyłącznie od ostatecznego wyniku sprawy. Adwokat zobowiązuje się do starannego prowadzenia sprawy, nie może dać gwarancji wygranej. Możliwe jest jednak, że umowa będzie przewidywała dodatkowe wynagrodzenie po pozytywnym zakończeniu sprawy.

Nie jest to możliwe, ponieważ honorarium adwokata, to wynagrodzenie za wkład i pracę włożoną w prowadzenie Państwa sprawy.

Obowiązek uiszczenia kosztów sądowych takich jak opłata od pozwu, wniosku, zaliczka na wydatki biegłego, wydanie odpisu orzeczenia spoczywa na Klientach. Możliwe jest złożenie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych. W takim przypadku klient wypełnia odpowiednie oświadczenie, które adwokat składa w sądzie wraz z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych.

Tak, jest to możliwe. Adwokaci przygotowują pisma procesowe, które mogą Państwo osobiście podpisać i wysłać do sądu. W takim przypadku adwokat nie reprezentuje Państwa interesów w postępowaniu.

Powództwo ze stosunku małżeństwa wytacza się wyłącznie przed sąd, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich w okręgu tym jeszcze ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu. Z braku takiej podstawy wyłącznie właściwy jest sąd miejsca zamieszkania strony pozwanej, a jeżeli i tej podstawy nie ma – sąd miejsca zamieszkania powoda. (art. 41 k.p.c.). Przygotowany komplet dokumentów wraz z opłatą należy złożyć w biurze podawczym sądu lub przesłać pocztą.

Kwestię opłat wnoszonych do sądu reguluje ustawa o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Opłata stała od pozwu rozwodowego wynosi 600 zł. Można ją uiścić na miejscu w sądzie, jak i przelewem na konto właściwego sądu okręgowego. Jeśli zajdzie taka konieczność, w trakcie procesu, sąd może również wezwać stronę o zaliczkę na biegłego czy na przeprowadzenie wywiadu kuratora.

Do pozwu o rozwód czy separację należy podłączyć:

– odpis pozwu w 2 egzemplarzach;

– odpis zupełny aktu małżeństwa – aktualny, czyli nie starszy niż 3 miesiące od daty wystawienia
– odpisy skrócone aktów urodzenia małoletnich dzieci (jeśli ze związku małżeńskiego pochodzą małoletnie dzieci);

Jeżeli strona chce dołączyć inne dokumenty musi pamiętać o przedłożeniu również ich kopii.

Czas trwania sprawy rozwodowej jest uzależniony w zasadzie od stopnia skonfliktowania stron postępowania i prezentowanych przez nich stanowisk. Jeśli strony zgodnie wnoszą o rozwód bez orzekania o winie, sprawa może zakończyć się rozwodem na pierwszym terminie rozprawy.

Separacja może być zniesiona orzeczeniem sądu, co powoduje ustanie jej skutków. Rozwód powoduje ostateczne rozwiązanie małżeństwa. Małżonkowie pozostający w separacji nie mogą zawrzeć innego związku małżeńskiego. Po orzeczeniu separacji małżonek, który na skutek małżeństwa zmienił nazwisko, nie może wrócić do nazwiska rodowego. O separacji, podobnie jak o rozwodzie, musi orzec sąd.  Separacja ma takie same skutki jak rozwiązanie małżeństwa przez rozwód. Orzeczenie zarówno separacji, jak i rozwodu powoduje ustanie między małżonkami wspólnoty majątkowej. Sąd orzeka o władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi i może ograniczyć władzę jednego z rodziców zarówno przy rozwodzie, jak i przy separacji. Sąd orzeka również o alimentach na rzecz małoletnich dzieci stron.

Małżonek pozostający w separacji, podobnie jak małżonek rozwiedziony, nie dziedziczy spadku w razie śmierci drugiego małżonka.

W sprawach cywilnych co do zasady nikt nie może odmówić zeznań jako świadek. Wyjątki to: małżonkowie stron, wstępni (np. rodzice), zstępni (np. dzieci, wnuki), rodzeństwo i powinowaci w tej samej linii i stopniu, jak również osoby pozostające w stosunku przysposobienia, czyli np. ojczym, pasierb itp. Odmowa zeznań nie jest jednak dopuszczalna w sprawach o prawa stanu (np. ustalenie ważności małżeństwa).

Jedynie świadkowie mogą ubiegać się o zwrot kosztów podróży lub zwrot kosztów podróży
i utraconego zarobku. Strony postępowania takiego wniosku złożyć nie mogą. Wniosek należy złożyć pisemnie- w terminie nie później niż w ciągu 3 dni po rozprawie. Wniosek jest rozpoznawany na podstawie załączonych dokumentów i jego wynikiem jest wydane postanowienie, od którego przysługuje zażalenie w terminie 7 dni, od otrzymania postanowienia.
Koszty stawiennictwa świadka w sądzie poniesie ta strona, która wnioskowała o jego przesłuchanie.

Nie ma takiej możliwości. Były małżonek nie ma żadnych praw do majątku spadkowego.

Testament najlepiej sporządzić u notariusza. Daje to największą gwarancję, że nikt nie podważy go przed sądem. Testament można sporządzić także w całości własnoręcznie, pismem ręcznym i podpisać go czytelnie imieniem i nazwiskiem.

Jest to możliwe poprzez sporządzenie testamentu i wskazanie konkretnej osoby, osób do dziedziczenia.

Co do zasady osobom, które dziedziczyłyby zgodnie z ustawą, a które zostały pominięte w testamencie przysługuje prawo do zachowku.

Spadkodawca może w testamencie pozbawić dzieci, wnuki, małżonka i rodziców zachowku jeżeli uprawniony do zachowku:

1. wbrew woli spadkodawcy postępuje uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego;
2. dopuścił się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci;
3. uporczywie nie dopełnia względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych.

Jest to tak zwane wydziedziczenie.

Wydziedziczenie można podważać i kwestionować w procesie o zachowek. Jeżeli wskazane w testamencie argumenty są nieprawdziwe lub zbyt lakonicznie opisane, warto jest podjąć próbę uzyskania zachowku.

W sytuacji, w której spadkodawca rozporządził swoim majątkiem za życia, przekazując darowizny na rzecz osób trzecich, osoba uprawniona do zachowku może wystąpić przeciwko osobie obdarowanej o zapłatę. Jeżeli obdarowany nie był spadkobiercą testamentowym spadkodawcy, uprawnienie do żądania zachowku wygasa, jeżeli darowizna wykonana była więcej niż 10 lat przed śmiercią spadkodawcy.

Roszczenia uprawnionego z tytułu zachowku przedawniają się z upływem pięciu lat od ogłoszenia testamentu, zaś roszczenie przeciwko osobie obowiązanej do uzupełnienia zachowku z tytułu otrzymanych od spadkodawcy zapisu windykacyjnego lub darowizny przedawnia się z upływem pięciu lat od otwarcia spadku.

Jeżeli spadkodawca pozostawił po sobie długi, których nie chcą Państwo dziedziczyć, możliwe jest odrzucenie spadku w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedzieli się Państwo, że są powołani do spadku.

Możliwe jest także przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza, co oznacza, że nabywają Państwo spadek, jednak odpowiedzialność za długi jest ograniczona do wysokości czynnej spadku. Pokrywają Państwo długi ze spadku, jednakże nie w wyższej wysokości niż wart jest spadek. W takim przypadku, jeśli nie mamy pewności co wchodzi w skład spadku i jaka jest jego wartość, warto zlecić sporządzenie spisu inwentarza komornikowi sądowemu.

Co do zasady od dziedziczenia i od uzyskanego zachowku należy zapłacić podatek do urzędu skarbowego, jednakże można zwolnić się z tego obowiązku poprzez złożenia deklaracji w terminie 6 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, wydania przez notariusza poświadczenia dziedziczenia, a przypadku zachowku od momentu zapłaty całości lub części żądania.

Możesz wnioskować o zastosowanie wobec Ciebie dobrodziejstwa instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Dodatkowym warunkiem jest, że czyn, który Ci przypisano nie jest zagrożony karą wyższą jak 5 lat pozbawienia wolności.

Osoby pokrzywdzone mogą uczestniczyć w procesie jako strony, w charakterze oskarżyciela posiłkowego, jeżeli przed rozpoczęciem pierwszej rozprawy złożą sądowi takie oświadczenie.

Złożenie prywatnego aktu oskarżenia w sądzie podlega opłacie w kwocie 300 zł, którą uiszcza się na rachunku sądu, do którego pismo składamy, w kasie sądu lub poprzez opłacenie znaku sądowego w portalu internetowym. Dowód opłaty załącza się do prywatnego aktu oskarżenia.

Sąd może udzielić zezwolenia na odbycie kary w tym systemie osobom skazanym na karę pozbawienia wolności, w tym również osobom, wobec których orzeczono karę zastępczą za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, nieprzekraczającą jednego roku i 6 miesięcy, posiadającym miejsce stałego pobytu (nie musi to być miejsce zameldowania) oraz zgodę osób pełnoletnich wspólnie z nimi zamieszkujących. Sąd wymaga również zgody właściciela lokalu – osoby fizycznej – jeżeli lokal ten został np. wynajęty. Do wniosku załącza się także harmonogram odbywania kary w systemie dozoru elektronicznego.

Skazanie ulega zatarciu z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od zakończenia okresu próby. Początek biegu terminu należy liczyć od uprawomocnienia się wyroku skazującego.

Co do zasady o warunkowe przedterminowe zwolnienie można ubiegać się po odbyciu połowy kary. Skazanego na karę pozbawienia wolności sąd może warunkowo zwolnić z odbycia reszty kary tylko wówczas, gdy jego postawa, właściwości i warunki osobiste, okoliczności popełnienia przestępstwa oraz zachowanie po jego popełnieniu i w czasie odbywania kary uzasadniają przekonanie, że skazany po zwolnieniu będzie stosował się do orzeczonego środka karnego lub zabezpieczającego i przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa.

To zależy od tego, czy prawo kraju, w którym mieszka także uznaje brak wywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego za przestępstwo.  Musi być spełniony tzw. warunek podwójnej przestępności.

Jest to możliwe. W przypadku uznania oskarżonego za winnego i wydania wyroku skazującego sąd może orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności. Nie jest to jednak możliwe, jeśli oskarżonemu zarzucono popełnienie przestępstwa, za które przewidziana kara przekracza 8 lat pozbawienia wolności.